Vrijdag 02 september - Dag 89

Elke ochtend zo rond 4 uur schrikken we wakker van de lading Ufo’s die op het dak vallen, om 5 uur worden we wakker van de kerk die tot leven komt, om 6 uur worden we wakker van de Haan die de hele dag door van zich laat horen ( z’n ochtend klokje is kapot denk wij) en dan om 7 uur beginnen de kinderen aan hun enige taak van de dag: Het vegen onder onze veranda. Het is niet met een bezem zoals we die kennen maar het zijn aan elkaar geknoopte takken bossen. Nooit geweten dat dat zo veel lawaai maakt.

Vandaag stond het rond lopen in de omgeving op de planning. Want gisteravond waren we er ineens achter gekomen dat achter ons verblijf een aantal huizen staan.
Gewapend met een camera zijn we er op uit gegaan. Iedereen noemt ons Blownie ( hoe je het schrijft geen idee ) het betekend blanke. Ik ben er sterk van overtuigd dat dat het eerste woord is dat de kinderen hier leren.

Iedereen roept het naar ons. In het begin was het nog wel leuk maar nu wordt het een beetje te veel van het goede. Eerst roepen ze me nu bij m’n nieuwe naam Blownie en dan vragen ze hoe het gaat. Maar Femke en ik hebben geoefend we kennen een aantal woorden en zinnen uit ons hoofd. En zeggen dan Me Ho ye terug. Dan beginnen mensen te lachen of te klappen. Me Ho ye betekend het gaat goed.


Na wat rond gelopen te hebben zijn we naar het zo gehete paleis toe te gaan ( In Nederland is dat het gemeentehuis ) waar de king en Queen wonen ( de burgemeester en zijn vrouw ) Terwijl wij twijfelde of we zo naar binnen toe konden lopen. Kwam er een vrouw naar ons toe en zei dat we mee moesten lopen. We gingen door een deur heen naar de binnenplaats van het “ paleis “

Waar allemaal mannen en vrouwen bij elkaar zaten. De mannen hadden een groot doek om zich heen geslagen als jurk. Wij moesten iedereen een hand geven. En ze vroegen dan hoe het met ons ging. Het gebruikelijke. We mochten gaan zitten bij de groep op de kuipstoeltjes ( zoals altijd ) naast mij zat een jongen die ons vertelde waar we beland waren. Zelf hadden we al een vermoede dat het iets van een vergadering moest zijn. En dit was het inderdaad op elke eerste vrijdag van de maand hebben ze een gemeente vergadering.

De jongen zelf was een soort van director die ging over het grond gebied van Nsoatre. En hij stelde ons voor aan de gemeenteraad. We mochten veel vragen en foto’s maken. Het is een wereld van verschil. Toen ik naar de tweede kamer ging met de Willem de Zwijger. Moesten we door metaaldetector poortjes heen en moesten we ons ID laten zien.

Hier loop je gewoon naar binnen. Ik denk eerlijk dat ze nog nooit van een metaaldetector hebben gehoord.
Na een paar uur vonden Fem en ik het wel weer genoeg. Maar zomaar weg gaan dat kon niet we moesten weer op een officiële manier afgemeld worden. Het land heeft gekke tradities. Zoals het niet over elkaar mogen zitten met je benen.

Maar het voordeel van deze lange gemeenteraad vergadering was wel dat de dag voor het eerst hier erg snel ging. Bij terug komst in ons huis besloten we een scheurkalender te maken.

Het niet weten welke dag het is is toch best wel lastig. En dus maakte we een scheurkalender met weer 9 weken en elke week 10 dagen. Waarop per blad het nummer van de dag staat, de dag zelf dus bijvoorbeeld vrijdag en de datum. En natuurlijk het geen wat er voor die dag op de planning staat.

Naomie ( onze huismama die schoonmaakt en voor ons kookt ) kookte ondertussen macaroni. Samen met de fried jam is dat echt het aller aller lekkerste hier. Zelfs de rijst is hier lekker niet zo droog en smaakloos als in Nederland. Ik zal eens een kook boekje maken zodat in Nederland ze thuis lekkere rijst ook kunnen koken.