Dinsdag 30 augustus 2016

In de ochtend zijn we samen met Rachel naar de kliniek toe gelopen die elke dinsdag open is. De kliniek is voor vrouwen die zwanger zijn, een consultatiebureau, een laybor room en een in loop spreekuur voor de mensen uit Nsoatre.

De vrouw van de president heeft een aantal spullen voor de kliniek gebracht waardoor ze nu beter hun werk kunnen doen. Al zijn de omstandigheden niet te vergelijken met Nederland. Eigenlijk echt voor het eerst liepen we door Nsoatre heen. De huizen ( meer krotten van houten planken ) waar de mensen in wonen. De markt waar op iedereen het zelfde verkoopt. Paprika, bananen, tomaten, appels, knoflook en pepers.

Op de camping heb je altijd een toilet gebouw per veldje die dan zo’n 2 keer per dag wordt schoongemaakt met leidingen die onder de grond lopen en ergens meters verderop weer ergens uit komen in een sloot of gewoon in het riool uitkomen.

Hier hebben ze ook zo’n soort gebouw alleen dan voor het hele dorp. Je hebt een mannen en een vrouwen kant met geschat zo ongeveer 3 wc per kant. Naast het gebouw is een greppel waar wat planken over heen liggen zodat je van de ene naar de andere kant kunt lopen. Verder is de greppel open en dat kun je goed ruiken. De open greppels zijn hier het riool.

In ons gastenverblijf beschikken wij over de basisbehoeften zoals we die kennen vanuit Nederland en ook hebben we meer dan dat hier tot onze beschikking. Maar de meeste inwoners van het dorp kunnen hier waarschijnlijk alleen maar van dromen of het zichzelf geen eens voor kunnen stellen.

Juliet was er nog niet dus liepen we samen met Rachel naar het huis van Juliet dat niet ver van de kliniek af is. Juliet woont samen met de familie in een soort drie hoekje de kleine ruimten dat tussen de huizen in zit is de tuin waarin ze koken. Ze koken net zoals in het weeshuis op kolen en met boomtakken. Juliet haar zus en haar man wonen tegen over haar. De moeder van juliet woont naast Juliet waar ook de zoon van haar slaapt.

We mochten binnen kijken. Wanneer je door de deur heen gaat sta je in een benauwde kleine ruimte met 1 raam waar 2 banken staan een tafel en 2 kasten. Op de helft van de ruimte hangt een gordijn. Achter dat gordijn is de slaapkamer van Juliet en haar man achter het bed staan de kasten met kleding. Aan de muur hangen foto’s van de bruiloft en in de kast staat een tv eentje met nog een koelkast achter kant.

Buiten is er een klein hokje gebouwd waar een wc in zit. Juliet vertelde ons dat ze deze ook delen met de buurt omdat niet iedereen geld heeft voor een toilet. Naast de toilet is een muurtje gebouwd in een U vorm. Ze koken het water in pannen nemen die mee naar het muurtje en op die manier douchen ze zich zelf. Wanneer het regent binden ze een doek om hun hoofd heen zodat de haren droog blijven. Want er is geen dak boven je hoofd.

Daarna kwamen we roze akoko’s ( kippen ) tegen. Juliet vertelde ons dat ze dat doen omdat ze dan weten welke akoko van wie is.

Bij de kliniek hebben we veel gezien. In het ziekenhuis bij ons is alles gesterialiseerd hier kennen ze dat woord denk ik geen eens. Ze hebben wel handschoenen aan bij het testen van bloed op bijvoorbeeld malaria maar een haarnetje komt er niet van te pas. Het is een soort van aanrecht waarop ze de proefjes doen en die ziet er niet bepaald uitnodigend uit. Het gesprek met de dokter vind plaats in een klein hokje of in de wachtkamer achter een gordijn.

De kinderen worden gewogen aan een gewicht dat in het midden van de deurpost hangt. Het kind heeft een soort tas aan waar in onderkant 2 gaten zitten voor de benen. Om zo aan het hengels op gehangen te worden. Een medewerker van de kliniek schrijft dit op in een groene boekje en geeft dit aan haar collega’s die aan de tafel zitten met een papieren boek. Het is de manier waarop ze bij houden of dat een moeder en haar kind elke maand langs komt voor controle voor 5 jaar lang.

Wanneer ze niet is geweest gaan ze langs om te kijken wat er aan de hand is. Wanneer ze in de kliniek niet de juiste materialen hebben om iemand te kunnen helpen schrijven ze een brief naar Sunyani toe.

Ook hebben ze een laybor room. Wanneer een vrouw gaat bevallen komt ze in een kamer te liggen waar ongeveer 10 bedden is staan. In een rij van 5. Soms zijn alle bedden bezet en moeten er meer bedden bij worden gezet in het looppad. In de kamer is een deur achter die deur zit een kamer waar de vrouw naar toe gaat als ze genoeg ontsluiting heeft.

Er is 1 ambulance die gebruikt wordt voor heel de kliniek dus voor heel het dorp Nsoatre.